Hjólið var svo létt að framan að við vorum alltaf á prjóngrindinni, löggan taldi að því hefði verið lyft og fært út á götu síðan ekið á það, kom ekkert útúr þeirri rannsókn.
Gaman á hóprúntinum með öllum hjólunum sem voru þar, við fremstir á afturdekkjunum í tveggja hjólaröð, væri gaman ef einhver ætti myndir af þeim hóprúnti, þrátt fyrir þessi leiðindi þá átti mar góðan tíma þar.
Kannski var það sem að mar heldur fast í minningunni að þrátt fyrir skemmdarverk að hitta mann sem var til í að gera allt fyrir okkur mann sem við þekktum ekkert og fór ekki framá neitt fyrir verkið mann sem lifði lífinu til fulls með góðmennsku í hjarta gagnvart þeim ókunnugu sem í vanda voru.
Það þarf ekki nema eitt góðverk til að breyta minningu annars manns til þess tíma sem var erfið, hefðum við ekki hitt hann þá væri minningin svört um þessa ferðalagshelgi heim á akureyri.
