Jólasveinavísur
1.
Glitnisgaur kom fyrstur,
gráđugur í öll bréf.
Hann laumađist í vasana
og lék međ fólksins fé.
Hann vildi sjúga ţjóđina,
-ţá varđ henni ekki um sel,
ţví greyiđ var sko afćta,
-ţađ gekk nú ekki vel.
2.
Björgúlfsaur var annar,
međ gráa hausinn sinn.
-Hann skreiđ úr skipi hafsins
og skaust í bankann inn.
Hann faldi sig í Rússlandi
og frođunni stal,
međan bjórmeistarinn átti
viđ Yeltsín gamla tal.
3.
Bjármann hét sá ţriđji,
böđullinn sá.
Hann krćkti sér í milljarđa
ţegar kostur var á.
Hann hljóp međ ţá til Noregs
en hirti ekki um sjóđina,
sem féllu hver af öđrum
viđ sjáum núna slóđina.
4.
Sá fjórđi, Bćndasleikir,
var fjarskalega sljór.
Og ósköp varđ hann leiđur,
ţegar bankadruslan fór.
Ţá ţaut hann eins og Welding
og ţotuna greip,
og flaug međ henni í London
ţví krónan var svo sleip.
5.
Sá fimmti Smárasnefill,
var skrítiđ fjármagnsstrá.
-Ţegar hinir fengu í nefiđ
hann barđi dyrnar á.
Ţeir ruku’upp, til ađ gá ađ
hvort gestur vćri á ferđ.
Ţá flýtti’ ann sér ađ pokanum
og fékk sér góđan verđ.
6.
Sá sjötti Sigjónárna,
var alveg dćmalaus.-
Hann framundan rústunum
rak sinn ljóta haus.
Ţegar fólkiđ vildi skýringar
á auralausum reikningum,
hann slunginn var ađ afsaka
og skyldi ei neitt í hlutunum.
7.
Sjöundi var Heiđarmár,
-sá var sjaldan sýndur,
ef fólkiđ vildi tal af ‘onum
hann var alltaf týndur.
Hann var ekki sérlega
hnugginn yfir ţví,
ţó ţjóđarskútan marađi
ţá hálfu kafi í.
8.
Baugabur, sá áttundi,
var skelfilega ţver.
Hann hluta keypt’af bönkunum
međ hluta úr sjálfum sér.
Svo lánađi hann sér milljarđa
og yfir öđrum gein,
uns stóđ hann á blístri
og stundi og hrein.
9.
Níundi var Nógafaur,
nćmur á fé og snar.
Hann hentist út um heiminn
og hluti keypti ţar.
Á enskum bita sat hann
í símaleik
og át ţar hluti drjúga,
enga Breta sveik.
10.
Tíundi var Skallakjaftur,
tungulipur mann,
sem hamađist á landslýđ
og ćsti upp hann.
Ef vammlegt var hvergi
né ósiđlegt ađ sjá,
hann oftast nćr seinna
í ţađ reyndi ađ ná.
11.
Ellefti var Stjórnaskelfir
-aldrei fékk sá kvef,
og hafđi ţó svo hláleg
og heljarstór eyru og nef.
Ef fnyk af féhyggju
ekki hann fann,
ţá léttur, eins og reykur,
lyktina upp spann.
12.
Sólráđur, sá tólfti,
kunni ađ spinna vef.-
Hann ţingmannasveitina
sveigđi í kosningaţref.
Hann krćkti sér í fylgi,
ţegar kostur var á.
En stundum reyndist enginn
akkurinn hans ţá.
13.
Ţrettándi var Kreppugeir,
-ţá var komiđ kvöld,
alltaf kom hann síđastur
á bankahrunsöld.
Hann blekkti litlu börnin sín,
sem mótmćltu prúđ og fín,
og trítluđu um bćinn
međ spónaspjöldin sín.
