IV. Kostir og gallar, samanburður o.fl.
Á sínum tíma var 428 vélin best heppnaða vél sem framleidd var hjá Ford. Hún er það raunar enn. Það stafar af því að hún var hræódýr wedge- vél sem sett var saman úr nánast stöðluðu dóti sem flest var búið að vera í framleiðslu árum saman. Ford tapaði því ekki peningum á henni eins og SOHC427, Boss vélunum eða öðru öfgakenndu dóti sem reynt var að makaðssetja. Hið fræga Muscle Parts Program sem Ford seldi mikið af aukahlutum í gegn um var að mestu byggt í kring um 428 vélina. Mikill markaður skapaðist strax fyrir aukahluti í þessa stærstu FE vél vegna þess að um 16.000 CJ / SCJ vélar voru framleiddar frá 68-70.
Aðeins ein vél er til sem byggir á sömu hugmyndum, en það er RB vélin frá Chrysler. Það sem FE línan hefur fram yfir RB vélarnar er jöfn dreifing á loftgöngum í heddum og þar af leiðandi meiri möguleikar til öndunar á hásnúningi, þ.e. yfir 6,500 sn. Chrysler notaði sömu grunnhugmyndir í þróun sinna véla, en Hemi blokkin er nánast eins og wedge 440 – 426-413 blokkirnar en með nauðsynlegum styrkingum.
Helstu gallarnir við 428 Ford er að hún skyldir vera framleidd með jafnvægisstillingum utan blokkar. Við lok framleiðslu á 428 voru til þrjár mismunandi þyngdir á kasthjólum fyrir sjálfskiptingar, þrjár fyrir beinskiptingar, fjórar mismunandi þyngdir á stimplum og allt eftir því. Þetta kom auðvitað ekki að sök fyrir keppnismenn sem voru með sínar vélar í höndunum allt sumarið og alltaf var jafnvægisstillt ef einhverju var breytt. En fyrir áhugamenn var þetta ekki viðráðanlegt. Enda kom það á daginn með þær 428 vélar sem til hafa verið hér á landi að um leið og eitthvað var átt við gagnverkið í þeim hættu þær að endast. Algengust var úrbræðsla á höfuðlegum vegna vöntunar á jafnvægisstillingu eftir að settir voru í þær þyngri stimplar eða skipt um kasthjól eins og gerðist með GT-500 bílinn sem hér var til. Menn bara áttuðu sig ekki á þessum mun, enda eru allar FE vélar nema 410-428 jafnvægisstilltar í núll á sveifarás áður en aðrir hlutir eru settir í gangverkið.
Bestu tímar voru standard um 13.20 á mílunni á 1969 SCJ bílnum. 1968 ½ Mustanginn er fljótari. En þeirra er almennt ekki getið í blöðum því fáir voru framleiddir til sölu á almennum markaði. Einn af blaðamönnunum sem prófuðu ´68 1/2 Mustang 428 CJ kallaði hann “the fastest pure stock in the history of man”
Nokkrar tölur: FE Vélar með 3,50” slaglengd: 352 CID 1959 – 1966; 3,78 slaglengd: 390-406-427; 3,98 slaglengd: 410-428.
